Problem z kręgosłupem i biodrami

Do Pa­ni Emil­ki tra­fi­łam z bo­lą­cym krę­go­słu­pem i bio­dra­mi. Kło­po­ty cią­gnę­ły się przez kil­ka mie­się­cy od cza­sów cią­ży i po­wo­li przy­zwy­cza­ja­łam się do my­śli, że nic już na nie nie po­mo­że. Mój sy­nek rósł jak na droż­dżach – ki­lo­gra­mów do no­sze­nia przy­by­wa­ło, z re­zy­gna­cją stwier­dzi­łam więc, że szan­sa na zmia­nę sy­tu­acji na­dej­dzie, gdy szkrab na­uczy się cho­dzić. Szyb­ko oka­za­ło się jed­nak, że wca­le nie mu­szę cier­pieć. Po kil­ku za­bie­gach po­czu­łam się o nie­bo le­piej, ból ple­ców mi­nął, a bio­dra do­ku­cza­ły znacz­nie mniej. Jed­nak praw­dzi­wy prze­łom na­stą­pił dwa ty­go­dnie te­mu. Po ko­lej­nym spo­tka­niu, ból w bio­drach znik­nął jak rę­ką od­jął. Prze­te­sto­wa­łam sku­tecz­ność te­ra­pii pod­czas ma­jów­ki, któ­rą spę­dzi­li­śmy w gó­rach. Ca­łe dnie ma­sze­ro­wa­li­śmy, czę­sto w dość wy­ma­ga­ją­cym te­re­nie, a sy­nek przez du­żą część cza­su po­dró­żo­wał w chu­ście na mo­ich ple­cach. Mi­mo spo­re­go wy­sił­ku i dzie­się­cio­ki­lo­gra­mo­we­go ob­cią­że­nia nie czu­łam żad­ne­go bó­lu. Pa­ni Emil­ka przy­wró­ci­ła mi nie tyl­ko ra­dość z gór­skich wę­dró­wek, ale przede wszyst­kim kom­fort dnia co­dzien­ne­go. Je­stem jej nie­sa­mo­wi­cie wdzięcz­na nie tyl­ko za te­ra­pię, ale tak­że za wspar­cie i pe­łen do­brych emo­cji sto­su­nek do pa­cjen­tów.