Pierwsze spotkanie z tą techniką jest zaskakujące, szczególnie jeśli wcześniej korzystało się z usług fizjoterapeuty.
Jak to może działać skoro nie boli ?
Taka myśl pojawia się chyba u każdego pacjenta na pierwszym spotkaniu.
Bowen pomógł mi na przypadłości, które często przepisujemy genom, tłumaczeniom „bo musi boleć” albo – bo tak już mam.
Od prababci mówiło się u nas w domu, że mimo szczupłej budowy ciała mamy wystające brzuchy – bo „babcia miała, ja mam to i Ty masz”
Okazało się, że problemem było nieprawidłowe ułożenie miednicy – zabieg pomógł nie tylko na brzuch ale na postawę oraz stabilizację, która jest dla mnie szczególnie ważna, ze względu na treningi z ciężarami.
W trakcie sesji wspaniałe jest to, że nasze ciało samo wysuwa nam sygnały, które obszary wymagają szczególnej uwagi -ja czuję taki „impuls” wędrujący do danego miejsca. Dzięki tym wskazówkom, oraz uważnie słuchającej terapeutce – udało się wyprostować wiele starych kontuzji czy bagatelizowanych dysfunkcji. Jesli żyjemy z bólem o średnim umiarkowaniu czy np brakiem pełnej ruchomości przez dłuższy czas wydaje się nam to normalne.
Takim przykładem może być ból nadgarstków który okazał się byc związany z barkami.
Bowen cudownie rozluźnia klatkę piersiową, co wpływa na jakość oddechu i pracę przepony ( w przeciwieństwie do chwytu stosowanego przez fizjoterapeutów – jest to bardzo przyjemny zabieg)
Co ważne – jeśli zastosowany jest relatywnie szybko – jest bardzo pomocny i przy kontuzjach i przy infekcjach – sprawdzone – i na zatokach i -przy urazie kości śródstopia – poprawa już po zabiegu i uleczenie maks po dwóch dniach.
Przerwy między kolejnym ruchami są cudownymi chwilami, kiedy możemy wsłuchać się w siebie – dla mnie jest to jak medytacja i dialog ze soba. Jest to jedyny czas w tygodniu który jest tylko dla mnie.
Bowen otworzył mi oczy na to, że mamy jedno ciało i warto o nie zadbać – dodatkowo dzięki zabiegom relaksacyjnym udało mi się odzyskać odprężenie i wewnętrzny spokój.
Zabieg na kość ogonowa pomógł na bóle lędźwiowe na tyle błyskawicznie, że podczas kolejnej sesji, kiedy terapeutka zapytała „a jak lędźwia” dopiero przypomniałam sobie, że w ogóle bolały.
Kasia
Terapeuta – Monika Nowak