Choroba Leśniowskiego – Crohna

Do Pa­ni Na­ta­lii tra­fi­łam z po­le­ce­nia są­siad­ki. Od lat bo­ry­kam się z cho­ro­bą Le­śniow­skie­go – Croh­na. Nieu­stan­ne wzdę­cia i bie­gun­ki, bar­dzo utrud­nia­ły mi co­dzien­ne ży­cie. Ba­łam się gdzieś da­lej po­je­chać bo co­kol­wiek zja­dłam po chwi­li mu­sia­łam biec do to­a­le­ty. Po kil­ku­dzie­się­ciu za­bie­gach te­ra­pią Bo­we­na, w koń­cu po­czu­łam, ze mo­gę nor­mal­nie funk­cjo­no­wać. Wz­dę­cia pra­wie cał­ko­wi­cie mi­nę­ły, po­ja­wia­ją się spo­ra­dycz­nie jak już na­praw­dę po­zwo­lę so­bie coś zjeść za du­żo. No i przede wszyst­kim unor­mo­wa­ły się pro­ble­my z wy­próż­nia­niem, nie mam już na­głych bie­gu­nek. Przed za­bie­giem by­ło mi rów­nież za­wsze zim­no. Jak wie­czo­rem kła­dłam się spać to za­wsze ubie­ra­łam dłu­gie spodnie, dłu­gą bluz­kę i skar­pe­ty. Już po pierw­szym za­bie­gu od­czu­łam na­głe cie­pło, czu­łam że or­ga­nizm jest ca­ły roz­pa­lo­ny, głów­nie na twa­rzy. Te­raz do­brze śpię i w koń­cu jest mi cie­plej. Bar­dzo cie­szę się, że tra­fi­łam na za­bie­gi te­ra­pią Bo­we­na.