Choroby przewlekłe a Technika Bowena – wzorce cz. 1

To jest kurs in­for­ma­cyj­no­-dy­sku­syj­ny. Opar­ty on bę­dzie na bo­ga­tej w in­for­ma­cje pre­zen­ta­cji mul­ti­me­dial­nej, in­struk­tor­ka bę­dzie też de­mon­stro­wać wy­bra­ne ru­chy i pro­ce­du­ry, ale BEZ ĆWICZENIA. Uczest­ni­cy otrzy­ma­ją ok 20-stro­ni­co­wy skrypt.

Pod czas za­jęć kon­cen­tru­je­my się na wie­dzy i ro­zu­mo­wa­niu: wie­dzy na te­mat cho­rób prze­wle­kłych oraz ro­zu­mo­wa­niu w do­ko­ny­wa­niu wy­bo­rów w ce­lu osię­gnię­cia naj­lep­szych re­zul­ta­tów u każ­de­go pa­cjen­ta.

Ba­da­my wzor­ce cho­rób prze­wle­kłych i za­sa­dy pra­cy To­ma Bo­we­na. Ce­lem jest po­głę­bie­nie zro­zu­mie­nia mi­ni­ma­li­zmu pa­na Bo­we­na, aby­ście mo­gli wy­kra­czać po­za pod­sta­wo­we za­sto­so­wa­nie pro­ce­dur i po­za sa­mo wy­ko­rzy­sta­nie oce­ny na­pię­cia mię­śnio­wo­-sz­kie­le­to­we­go.

Kurs po­ma­ga prze­ana­li­zo­wać na­szą świa­do­mość ja­ko te­ra­peu­tów, ze szcze­gól­nym zro­zu­mie­niem uczu­cia przy­tło­cze­nia wo­bec zło­żo­nych przy­pad­ków pa­cjen­tów oraz uczci­wym przy­zna­niem, jak ła­two moż­na  przy­jąć nie­wła­ści­we za­ło­że­nia, na­wet przy naj­lep­szych in­ten­cjach. Kurs ofe­ru­je wska­zów­ki i wspar­cie dla te­ra­peu­tów w sy­tu­acjach trud­nych emo­cjo­nal­nie.

Ob­szer­ne ma­te­ria­ły dru­ko­wa­ne i wi­zu­al­ne po­słu­żą  ja­ko pod­po­wie­dzi do wy­ko­rzy­sta­nia w Two­jej prak­ty­ce. Wśród te­ma­tów zo­sta­ną po­ru­szo­ne:

• Po­do­bień­stwa i róż­ni­ce mię­dzy wie­lo­ma scho­rze­nia­mi – fi­bro­mial­gią i ze­spo­łem prze­wle­kłe­go zmę­cze­nia, oste­o- i reu­ma­to­idal­nym za­pa­le­niem sta­wów, prze­wle­kłym za­pa­le­niem oskrze­li i ro­ze­dmą płuc, sko­lio­zą i zwę­że­niem, cho­ro­bą Par­kin­so­na i SM, cu­krzy­cą i neu­ro­pa­tią, od­mia­na­mi bó­lu ple­ców i pro­ble­ma­mi mię­śnia bio­dro­wo­-lę­dź­wio­we­go oraz  dzie­siąt­ka­mi in­nych cho­rób.

• Słu­cha­nie i wzmac­nia­nie umie­jęt­no­ści po­zy­ski­wa­nia in­for­ma­cji – gro­ma­dze­nie da­nych, uła­twia­ją­cych odej­ście od po­chop­nych za­ło­żeń i po­moc­nych w wy­raź­nym do­strze­że­niu wzor­ca.

• Ba­da­nie drze­wa de­cy­zyj­ne­go, któ­re ma po­móc w in­dy­wi­du­ali­zo­wa­niu, usta­la­niu prio­ry­te­tów i roz­po­zna­niu , kie­dy na­le­ży się za­trzy­mać – aby unik­nąć ‘roz­drab­nia­nia się’, czy­li pra­cy nad każ­dym bó­lem z osob­na.

• Do­bre ko­mu­ni­ko­wa­nie się, aby wzmoc­nić wia­rę w Two­ją pra­cę – wy­ja­śnia­nie Bo­we­na, bu­do­wa­nie po­zy­tyw­ne­go wi­ze­run­ku Two­je­go ga­bi­ne­tu, po­ma­ga­nie pa­cjen­tom w słu­cha­niu sa­mych sie­bie, wy­mia­na spo­strze­żeń nt prze­bie­gu pro­ce­su zdro­wie­nia.

•  Wy­zwa­nia w le­cze­niu dłu­go­ter­mi­no­wym – ety­ka i za­kres dzia­ła­nia, ra­dze­nie so­bie z re­la­cja­mi przy­ja­ciel / pa­cjent, do­strze­ga­nie nie­wiel­kich zmian na lep­sze, usta­la­nie cen dłu­go­trwa­łe­go le­cze­nia.

•  Każ­de­go dnia po­kaz pra­cy ma­nu­al­nej – wy­bór pro­ce­dur wy­ko­na­nych w nie­ty­po­wych po­zy­cjach, w ce­lu ob­słu­że­nia każ­de­go pa­cjen­ta.