Plastrowanie – wspomaganie i przyspieszanie leczenia

W za­leż­no­ści od po­trzeb mo­że­cie za­sto­so­wać na­stę­pu­ją­ce pla­stro­wa­nia:

• kost­ki (sta­wu sko­ko­we­go)
• roz­dwo­jo­nej pię­ty, ostro­gi pię­to­wej
• zgię­tych (młot­ko­wa­tych) pal­ców
• roz­cię­gna po­de­szwo­we­go

Sz­cze­gó­ło­we in­struk­cje znaj­dują się w pod­ręcz­ni­ku Mo­duł 3 + 4.

Przed za­ło­że­niem pla­stro­wa­nia na­le­ży zro­bić za­bieg Bo­we­na, przy­naj­mniej pro­ce­du­rę kost­ki + zgię­tych pal­ców + ha­luk­sa. Skó­ra po­win­na być świe­żo umy­ta i wy­su­szo­na, nie mo­że być wil­got­na, spo­co­na, za­ku­rzo­na, ani też na­kre­mo­wa­na.

Je­śli sto­su­je­my któ­reś z po­wyż­szych pla­stro­wań dla ce­lów te­ra­peu­tycz­nych pa­cjent po­wi­nien no­sić ban­daż przez 5 dni, na­stęp­nie 2 dni bez ban­daża. Na siód­my dzień po­wi­nien przyjść na za­bieg i po­now­ne pla­stro­wa­nie – je­śli jest po­trzeb­ne.

Młot­ko­wa­te pal­ce z re­gu­ły wy­ma­ga­ją dłuż­szej te­ra­pii niż po­zo­sta­łe do­le­gli­wo­ści. Je­śli de­for­ma­cja jest głę­bo­ka, pla­stru­je­my tak, by 'pro­sto­wać’ ją stop­nio­wo, gdyż na­stą­pi prze­or­ga­ni­zo­wa­nie ca­łe­go cia­ła, a zbyt ra­dy­kal­ne 'wy­pro­sto­wa­nie’ mo­że spo­wo­do­wać sin­le ob­ja­wy bó­lo­we. Po­nad­to pa­cjent, wraz z roz­po­czę­ciem te­ra­pii, ko­niecz­nie mu­si zmie­nić obu­wie na więk­sze o 1, 2, a na­wet 3 nu­me­ry, w za­leż­no­ści od głę­bo­ko­ści de­for­ma­cji stóp.

Je­śli pla­stro­wań sto­su­je­my dla wspar­cia przy upra­wia­niu spor­tu lub for­sow­nym wy­sił­ku, wy­ko­nu­je­my je z re­gu­ły tro­chę moc­niej niż dla ce­lów te­ra­peu­tycz­nych. Pla­stru­je­my tuż przed ak­tyw­no­ścią, a po niej pa­cjent pla­ster zdej­mu­je. Je­śli ten sam pa­cjent po­trze­bu­je pla­stra rów­nież dla ce­lów te­ra­peu­tycz­nych, to za­kła­da­my no­wy.

Ge­ne­ral­na za­sa­da: je­śli pla­ster jest pra­wi­dło­wo za­ło­żo­ny, pa­cjent po­wi­nien czuć, że sto­pa jest bar­dziej sta­bil­na, zwar­ta, ale nie po­wi­nien czuć dys­kom­for­tu, ani tym bar­dziej bó­lu. Gdy ist­nie­je dys­kom­fort tuż po za­ło­że­niu pla­stra i nie ustą­pi w cią­gu 15 mi­nut, zna­czy to, że za­pla­stro­wa­li­śmy za moc­no i pla­ster trze­ba wy­mie­nić. Na­le­ży też ko­niecz­nie po­in­stru­ować pa­cjenta, że je­śli po­czu­je dys­kom­fort, obrzęk lub si­nie­nie sto­py, to na­tych­miast po­wi­nien pla­ster zdjąć.

Do pla­stro­wań 'bo­we­no­wych’ nie na­le­ży sto­so­wać taśm ta­pin­go­wych, gdyż są za wą­skie i ma­ją in­ną roz­cią­gli­wość. W Pol­sce nie uda­ło nam się zna­leźć, jak do­tąd, ban­da­ży sa­mo­przy­lep­nych od­po­wied­nich do tych pla­stro­wań. Naj­lep­sze, ja­kie zna­leź­li­śmy, spro­wa­dza­my z bry­tyj­skie­go skle­pu in­ter­ne­to­we­go Phy­sio­ro­om. Z uwa­gi na wy­so­ką ce­nę jed­nost­ko­wą i wysokie kosz­ty prze­sył­ki z Wiel­kiej Bry­ta­nii do Pol­ski, spro­wa­dza­my ban­da­że hur­to­wo i moż­na je za­ku­pić w biu­rze Bo­we­n Pol­ska:

• 25 zł ban­daż sa­mo­przy­lep­ny 7,5 x 4,5m
• 20 zł ban­daż sa­mo­przy­lep­ny 5,0 cm x 4,5 m (przy­dat­ny dla dzie­ci)

Do za­bez­pie­cze­nia kra­wę­dzi ban­da­ża, na­le­ży sto­so­wać zwy­kły pla­ster (le­piej o sze­ro­ko­ści 2,5 cm) do­stęp­ny w ap­te­ce.

Pa­cjent po­wi­nien sta­le no­sić skar­pet­kę, by ochro­nić pla­stro­wa­nie przed ocie­ra­niem o obu­wie, czy o po­ściel pod­czas snu, a w kon­se­kwen­cji przed zwi­ja­niem się kra­wę­dzi.

Mi­mo, iż au­to­rzy pod­ręcz­ni­ka za­chę­ca­ją do ką­pie­li z za­pla­stro­wa­ną no­gą, my nie da­je­my gwa­ran­cji, że te ban­da­że po za­nu­rze­niu w wo­dzie się nie od­kle­ją. Su­ge­ru­je­my by pa­cjent ko­rzy­stał wy­łącz­nie z prysz­ni­ca tak, by jak naj­mniej ochla­pać ban­daż. Ewen­tu­al­nie do­brze zda­je eg­za­min za­wi­nię­cie sto­py w wo­rek śmie­cio­wy lub fo­lię stretch pod­czas bra­nia prysz­ni­ca.

Pro­ble­my nad­garst­ka, łok­cia i ko­la­na mo­gą być rów­nież wspo­ma­ga­ne pla­stro­wa­nia­mi. Sz­cze­gó­ło­we in­struk­cje za­wie­ra pod­ręcz­ni­kach do szko­leń po­dy­plo­mo­wych.