Łagodny sposób na ciężkie choroby

„(…) Jak pi­sze Han­na Opi­ła: „Tech­ni­ka Bo­­we­na to sys­tem de­li­kat­ne­go, ale po­tęż­ne­go mo­bi­li­zo­wa­nia tka­nek mięk­kich opar­ty na ru­chu ro­lu­ją­cym pal­ca­mi przez mię­śnie, ścię­gna, po­więź w ce­lu po­bu­dze­nia, me­cha­ni­z­mów sa­mo­re­ge­ne­ra­cji or­ga­ni­­zmu”. Od­dzia­ły­wa­nie jest de­li­­kat­ne, ale ruch mu­si być wy­­ko­na­ny pre­cy­zyj­nie. Tej me­to­­dy nie moż­na się na­uczyć z pod­ręcz­ni­ka.

Do­świad­czo­ny in­struk­tor, w Pol­sce jest nim The­okli­tos Tsal­los, uczy ku­r­san­tów po­szcze­gól­nych pro­­ce­dur, kon­tro­lu­jąc po­pra­w­ność ich wy­ko­ny­wa­nia. Ade­­p­ci mu­szą też do­brze po­znać ana­to­mię. W prze­rwach mię­­dzy se­sja­mi (tzw. mo­du­ła­mi) uczest­ni­cy za­jęć są obo­wią­za­­ni do prak­ty­ko­wa­nia na zna­jo­­mych i człon­kach ro­dzi­ny. Rzecz ja­sna, tej tech­ni­ki nie moż­na opa­no­wać na kur­sie week­en­do­wym. Kurs pod­sta­­wo­wy obej­mu­je 7 mo­du­łów (se­sji w od­stę­pach kwar­ta­l­nych) po­mię­dzy któ­ry­mi od­by­­wa­ją się jesz­cze spo­tka­nia po­­w­tór­ko­we. Po ko­lej­nych 5 mo­­du­łach adept uzy­sku­je dy­p­lom mi­strzow­ski.

Ru­chy Bo­we­na są tak sku­­tecz­ne, gdyż od­dzia­łu­ją na po­­więź. Każ­da struk­tu­ra ko­mó­r­ko­wa na­sze­go or­ga­ni­zmu: mię­śnie, ner­ki, wą­tro­ba, na­­czy­nia kr­wio­no­śne, ser­ce i in. oto­czo­ne są przez po­więź. „Po­więź jest jak sieć, któ­ra owi­ja się wo­kół wszyst­kich na­­szych ko­mó­rek, or­ga­nów, ko­­­ści, ścię­gien, tka­nek, na­czyń. Dzia­ła jak sieć te­le­fo­nicz­na, zło­­żo­na z wie­lu li­nii, któ­­re nie­ustan­nie prze­­ka­zu­ją i przyj­mu­ją in­for­ma­cje. Po­więź jest zbu­do­wa­na głó­­w­nie z ko­la­ge­nu, któ­­ry pod wpły­wem stre­­su ule­ga usztyw­nie­­niu”. Na­der czę­sto znaj­du­je­my się pod wpły­wem stre­su. Co gor­sza, dłu­go­trwa­ły stres stał się udzia­­łem wie­lu miesz­ka­ń­ców kra­jów cy­wi­li­za­­cji za­chod­niej. W efe­­k­cie na­czy­nia kr­wio­­no­śne, or­ga­ny we­­w­nętrz­ne są ści­śnię­­te, spię­te i nie mo­gą funk­cjo­no­wać pra­wi­dło­wo. Ła­god­na sty­mu­la­cja tech­ni­ką Bo­we­na przy­wra­ca po­wię­zi u-tra­co­ną ela­stycz­ność. Pier­w­szym ob­ja­wem jest uczu­cie głę­bo­kie­go od­prę­że­nia (re­la­k­su). Dr­ga­nia wy­wo­ły­wa­ne na skó­rze są prze­ka­zy­wa­ne tka­n­ce łącz­nej i po­wię­zi. Za po­śre­d­nic­twem tej „we­wnętrz­nej sie­­ci te­le­fo­nicz­nej” in­for­ma­cje tra­fia­ją do mó­zgu, do au­to­no­­micz­ne­go sys­te­mu ner­wo­we­­go. (…)

Każ­dy ruch w tech­ni­ce Bo­we­na, nie­za­leż­nie od te­go, gdzie zo­stał wy­ko­na­ny, od­dzia­łu­je na ca­ły or­ga­nizm. I to nie tyl­ko na ukła­dy ana­to­mi­­cz­ne: ner­wo­wy, mię­śnio­wy, kr­wio­no­śny i in­ne, ale rów­nież na­fi­zjo­lo­gię, emo­cje i psy­chi­kę cho­re­go. I choć naj­czę­ściej zgła­sza­ją się na te­ra­pię oso­by z dys­funk­cją ukła­du kost­no­-sta­wo­we­go, to jed­nak do­sko­­na­łe wy­ni­ki uzy­sku­je się w uzdra­wia­niu scho­rzeń ogól­no­ustro­jo­wych np. po­ra­że­nia mó­zgo­we­go, stward­nie­nia roz­sia­ne­go.

Ta te­ra­pia róż­ni się od in­­nych tym, że or­ga­ni­zmo­wi trze­ba dać czas na sa­mo­le­cze­nie. Stąd prze­rwy mię­dzy ko­­lej­ny­mi ru­cha­mi. Spot­ka­nia te­ra­peu­tycz­ne od­by­wa­ją się w od­stę­pach ty­go­dnio­wych. Mię­dzy se­sja­mi nie na­le­ży prze­cią­żać or­ga­ni­zmu nad­mier­nym wy­sił­kiem jak tre­­nin­gi, si­łow­nia, bie­gi. Nie­zbę­­d­ny jest czas i spo­kój, aby cho­ry mógł upo­rać się ze swo­­im pro­ble­mem.

(…) Tech­ni­kę Bo­we­na moż­na sto­so­wać od pierw­szych chwil ży­cia, eli­mi­nu­jąc szok po­po­ro­­do­wy u no­wo­rod­ka. Wy­ko­ny­­wa­no rów­nież te­ra­pię ko­bie­­tom w cią­ży i od­no­to­wa­no ki­l­ka przy­pad­ków zmia­ny nie­­pra­wi­dło­we­go uło­że­nia pło­du. (…) Kol­ki i in­ne pro­ble­my tra­­wien­ne nie­mow­ląt zni­ka­ją pod wpły­wem tej ła­god­nej, bez­stre­so­wej pro­ce­du­ry. Za­­a­wan­so­wa­ni wie­kiem se­nio­rzy mo­gą ko­rzy­stać z Bow­tech bez obaw o swo­je kru­che ko­ści. Za­pew­ne w swo­ich scho­rze­­niach ukła­du kost­no­-sta­wo­we­go nie otrzy­ma­ją aż tak spe­­k­ta­ku­lar­nej po­mo­cy jak lu­dzie mło­dzi, u któ­rych do­cho­dzi do li­kwi­da­cji sko­lioz, ale po­zbę­dą się do­le­gli­wo­ści bó­lo­wych.

(…) Niek­tó­rzy te­ra­peu­ci wy­spe­­cja­li­zo­wa­li się w pra­cy z cho­ry­­mi na stward­nie­nie roz­sia­ne. Na­le­ży do nich Ilo­­na Wró­bel z Ru­mii (k. Gdy­ni), któ­ra na­u­czy­ła się tech­ni­ki Bo­we­na, aby po­móc mę­żo­wi, któ­ry le­­dwo cho­dził, czę­sto upa­dał, nie mógł już pro­­wa­dzić sa­mo­cho­du ani pra­co­wać. Co­dzien­ne czyn­no­ści spra­wia­ły mu co­raz wię­cej kło­po­tów. Se­rią za­bie­gów pa­ni Ilo­­na do­słow­nie „po­sta­wi­­ła mę­ża na no­gi”. Wró­cił do pra­cy i jaz­dy sa­mo­­cho­dem, a na­wet za­czął się wspi­nać na drze­wa w swo­im ogro­dzie. Le­­karz, wi­dząc tak spe­k­ta­ku­lar­ną po­pra­wę zdro­wia, stwier­dził, że gdy­by nie znał wcze­ś­niej te­go pa­cjen­ta, nie uwie­rzył­by w to, że cho­­ro­wał on na SM.

Pa­ni Han­na Opi­ła ubo­le­wa, że w na­szym kra­ju nie pod­da­je się te­ra­pii tech­ni­ką Bo­we­na ma­łych pa­c­jen­tów cho­rych na dzie­cię­ce po­ra­że­nie mó­zgo­we. Tym­cza­­sem z za­gra­ni­cy nad­cho­dzą do­nie­sie­nia o spek­ta­ku­la­r­nym od­dzia­ły­wa­niu Bow­tech w ta­kich przy­pad­kach. Nie­ste­­ty w na­szym kra­ju le­ka­rze, fi­zjo­te­ra­peu­ci i Sto­wa­rzy­sze­­nia Ro­dzi­ców lan­su­ją teo­rię, zgod­nie z któ­rą dziec­ko trze­ba nie­ustan­nie re­ha­bi­li­to­wać, pod­da­wać co­dzien­nym ćwi­­cze­niom i in­nym te­ra­piom. Trud­no za­in­te­re­so­wa­nym uwie­rzyć w to, że wy­star­czy kró­­t­ki za­bieg raz w ty­go­dniu, a dziec­ko, po­zo­sta­wio­ne w spo­­ko­ju, uru­cho­mi po­tęż­ne pro­­ce­sy au­to­re­ge­ne­ra­cji.

Do mo­jej roz­mów­czy­ni do­­cie­ra­ją też in­for­ma­cje o su­k­ce­sach w le­cze­niu au­ty­zmu. Lu­cy­na Du­łak z Par­cho­wa za­­sto­so­wa­ła tech­ni­kę Bo­we­na, aby po­móc sy­no­wi cier­pią­ce­­mu na au­tyzm. Po se­rii za­bie­­gów chło­piec za­czął ro­bić wy­­raź­ne po­stę­py w mó­wie­niu, w wy­ra­ża­niu swo­ich my­śli i od­czuć. Znacz­nie wzro­sły szan­se na to, że bę­dzie w sta­nie sa­mo­­dziel­nie funk­cjo­no­wać.

Han­na Opi­ła ostrze­ga, że pra­ca z dzieć­mi do­tknię­ty­mi au­ty­zmem jest trud­na i wy­­ma­ga wie­le cza­su. War­to je­d­nak pod­jąć ten trud pod wa­­run­kiem, że ak­cep­tu­ją one do­­tyk ob­cej oso­by. Ma to ogro­m­ne zna­cze­nie, gdyż po­stę­po­­wa­nie wbrew wo­li au­ty­sty­cz­ne­go dziec­ka i zmu­sza­nie go do te­ra­pii nie tyl­ko nie przy­­nie­sie po­pra­wy, ale jesz­cze po­­gor­szy je­go stan.

(…) Tech­ni­ka Bo­we­na po­ma­ga nie tyl­ko w cho­ro­bach na­rzą­­du ru­chu, wa­dach po­sta­wy, na­pię­ciu mię­śni, w bó­lu ple­­ców, ko­lan, łok­ci i ja­ko wspo­­ma­ga­nie w le­cze­niu kon­tu­zji, zwich­nięć itp. Pod­da­ją się jej nie­do­ma­ga­nia sys­te­mu tra­wien­ne­go, od­de­cho­we­go, krą­­że­nia, ner­wo­we­go, mo­czo­wo­-ł­cio­we­go. Za­le­ca się ją w przy­pad­kach mi­gren, w sta­­nach na­pię­cia i wy­czer­pa­nia (tak­że w syn­dro­mie chro­ni­cz­ne­go zmę­cze­nia), w za­bu­rze­­niach men­stru­acyj­nych, przy bez­sen­no­ści, w sta­nach lę­ko­­wych i w aler­giach.

Han­na Opi­ła od­no­to­wa­ła po­­zy­tyw­ny sku­tek te­ra­pii w przy­­pad­kach mo­cze­nia noc­ne­go. Od­no­si też suk­ce­sy w zwal­cza­­niu de­pre­sji. Ostat­nio pa­ni Ha­­nia ma pod opie­ką ro­dzi­nę, któ­ra ule­gła po­waż­ne­mu wy­­pad­ko­wi dro­go­we­mu. W naj­go­­r­szym sta­nie jest osiem­na­sto­­let­ni chło­pak, któ­ry od­niósł bar­dzo cięż­kie obra­że­nia we­­w­nętrz­ne: m.in. ma bar­dzo uszko­dzo­ną śle­dzio­nę i ner­kę, któ­ra na­da­je się do usu­nię­cia. W tech­ni­ce Bo­we­na jest ta­ki krót­ki za­bieg, zwa­ny po an­gie­l­sku ,,emer­gen­cy mo­ves”, a w ter­mi­no­lo­gii pol­skiej: pro­ce­du­­rą prze­ciw­szo­ko­wą. Za­bieg ten wy­ko­nu­je się ja­ko pierw­szą po­­moc za­rów­no po ura­zach fi­zy­­cz­nych jak i psy­chicz­nych. Skła­da się z czte­rech ru­chów, wy­ko­ny­wa­nych na ple­cach pa­cjen­ta, i da­je fan­ta­stycz­ne efe­­k­ty te­ra­peu­tycz­ne pod wa­ru­n­kiem, że za­sto­su­je się go za­raz po trau­ma­tycz­nym wy­da­rze­­niu. Pa­ni Ha­nia prze­pro­wa­dzi­­ła pro­ce­du­rę do­pie­ro trze­cie­go dnia po wy­pad­ku, bo do­pie­­ro wte­dy do­tar­ła do niej wia­do­mość o nie­szczę­ściu, któ­re przy­da­rzy­ło się tej ro­dzi­nie. Mi­mo to or­ga­nizm mło­de­go czło­wie­ka na­ty­ch­miast zmo­bi­li­zo­wał się do sa­mo­na­pra­wy: po­pra­wia się stan śle­dzio­ny, ta­k­że ner­ka za­czę­ła da­wać ozna­ki ży­cia. Le­ka­rze stwier­dzi­li, że da­dzą jej czas, być mo­że nie trze­ba bę­dzie jej usu­wać.

35 let­ni męż­czy­zna przy­szedł do ga­bi­ne­tu skar­żąc się na do­­le­gli­wo­ści krę­go­słu­pa. Do­ku­­cza­ły mu też bó­le gło­wy. Po­­nad­to od dzie­ciń­stwa cier­piał na ocię­ża­łość umy­sło­wą. Kie­dy chciał prze­czy­tać książ­kę lub ar­ty­kuł w ga­ze­cie, po kil­ku­na­s­tu mi­nu­tach od­czu­wał zmę­­cze­nie, tra­cił zdol­ność kon­ce­n­tra­cji i nie był w sta­nie zro­­zu­mieć tek­stu, któ­ry miał przed ocza­mi. Po dru­gim za­­bie­gu krę­go­słup mniej mu do­­le­gał, ale co cie­kaw­sze, stwie­r­dził, że coś się od­blo­ko­wa­ło w je­go gło­wie. Mógł już czy­tać bez prze­rwy ca­łą go­dzi­nę, i to ze zro­zu­mie­niem tre­ści lek­tu­ry.

42 let­nia pa­cjent­ka, nie dba­­ją­ca spe­cjal­nie o zdro­wie, cie­r­pia­ła na zwy­rod­nie­nie krę­go­­słu­pa lę­dź­wio­we­go, ast­mę, za­­w­ro­ty gło­wy z utra­tą przy­to­m­no­ści, pa­dacz­kę, ból stóp od stro­ny po­de­szwo­wej, re­fluks i pro­ble­my tra­wien­ne. Mi­mo iż nie sto­su­je się do za­le­ceń, uda­­ło się przy po­mo­cy za­bie­gów Bo­we­na wy­le­czyć fa­le na­pa­do­­we i za­wro­ty gło­wy, krę­go­słup i sto­py. Prze­wód po­kar­mo­wy też funk­cjo­nu­je du­żo le­piej.

War­to pod­kre­ślić, że pro­ce­­du­ry Bo­we­na za­wsze od­dzia­­łu­ją po­zy­tyw­nie, ale jed­ne or­ga­ni­zmy szyb­ciej roz­po­czy­na­­ją pro­ces zdro­wie­nia, a in­ne re­agu­ją wol­niej. Stąd trud­no z gó­ry prze­wi­dzieć, jak dłu­go po­trwa te­ra­pia.”