Rdzeniowy zanik mięśni typ II

Je­stem ma­mą 3-let­nie­go Ka­mil­ka, któ­ry cho­ru­je na rdze­nio­wy za­nik mię­śni typ II. Jest to ge­ne­tycz­na, po­stę­pu­ją­ca, jesz­cze nie­ule­czal­na cho­ro­ba, któ­ra po­wo­du­je du­że ogra­ni­cze­nia ru­cho­we. Jed­nym z jej ob­ja­wów jest ob­ni­żo­ne na­pię­cie mię­śniowe. Od wie­lu mie­się­cy mój sy­nek jest pa­cjen­tem Pa­ni Ani. Po­ma­ga nam ona, aby skut­ki tej cięż­kiej cho­ro­by by­ły jak naj­mniej do­tkli­we. Po za­bie­gach za­ob­ser­wo­wa­łam więk­szą spon­ta­nicz­ną ak­tyw­ność syn­ka, po­pra­wi­ły się funk­cje ma­ni­pu­la­cyj­ne rąk, zmniej­szy­ły drże­nia mię­śniowe, a tak­że zwięk­szył się za­sób słow­nic­twa, Ka­mi­lek mó­wi co­raz wy­raź­niej, peł­ny­mi zda­nia­mi. Jest po­god­nym, ra­do­snym dziec­kiem. Po wa­ka­cjach idzie do przed­szko­la. Ostat­nio prze­cho­dził in­fek­cję dróg od­de­cho­wych i po za­sto­so­wa­nym le­cze­niu an­ty­bio­ty­ka­mi nie mógł się wy­próż­nić przez 10 dni. Prze­stał pić, jeść, stał się ner­wo­wy, co­raz mniej się ru­szał, zło­gi ka­łu by­ły wy­czu­wal­ne przez skó­rę. Mój sy­nek bar­dzo cier­piał.  Po za­bie­gu u Pa­ni Ani przez ko­lej­ne dwa dni się opróż­niał, a tak­że wy­mio­to­wał. Wresz­cie po­czuł ulgę, wró­cił do­bry hu­mor i ape­tyt. Na trze­ci dzień po­je­cha­li­śmy na wi­zy­tę do ga­stro­en­te­ro­lo­ga, któ­ry do­kład­nie zba­dał Ka­mil­ka i nie stwier­dził za­le­gań w je­li­tach, zle­cił  sze­reg ba­dań i dał wska­zów­ki ży­wie­nio­we. Dzi­siaj Ka­mil ko­rzy­sta z ży­cia w mia­rę swo­ich moż­li­wo­ści, jest we­so­łym i uśmiech­nię­tym chłop­cem. Bar­dzo po­le­cam tą me­to­dę wszyst­kim, ma ona sze­ro­kie za­sto­so­wa­nie i jest po­moc­na w wie­lu do­le­gli­wo­ściach.